Η ψωρίαση ή ψωρίαση στα παιδιά είναι μια χρόνια ασθένεια που εκδηλώνεται με το σχηματισμό ασημόλευκων βλατίδων (εξογκωμάτων) στο δέρμα του παιδιού. Η συχνότητα της ψωρίασης μεταξύ όλων των δερματοπαθειών είναι περίπου 8%. Αυτή η ασθένεια εμφανίζεται σε ομάδες παιδιών διαφορετικών ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών και των νεογνών, πιο συχνά στα κορίτσια. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από μια ορισμένη εποχικότητα: υπάρχουν περισσότερες περιπτώσεις ψωρίασης το χειμώνα παρά το καλοκαίρι.
Η ασθένεια δεν είναι μεταδοτική, αν και η θεωρία του ιού για την προέλευσή της εξακολουθεί να εξετάζεται.
Αιτίες της νόσου
Ο κανονικός κύκλος ωρίμανσης των κυττάρων του δέρματος είναι 30 ημέρες. Με την ψωρίαση συρρικνώνεται σε 4-5 ημέρες, γεγονός που εκδηλώνεται με το σχηματισμό ψωριασικών πλακών. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, διαπιστώθηκε ότι στο υγιές δέρμα του παιδιού υπάρχουν οι ίδιες αλλαγές όπως και στις πληγείσες περιοχές. Επιπλέον, σε ασθενείς με ψωρίαση, παρατηρείται διαταραχή της λειτουργίας του νευρικού συστήματος, του ενδοκρινικού συστήματος, του ανοσοποιητικού συστήματος, του μεταβολισμού (κυρίως ενζυματικό και λιπώδη) και άλλες αλλαγές στο σώμα. Αυτό υποδηλώνει ότι η ψωρίαση είναι μια συστηματική ασθένεια.
Υπάρχουν τρεις κύριες ομάδες αιτιών της ψωρίασης:
- Κληρονομία;
- Τετάρτη;
- Λοιμώξεις.
Η κληρονομικότητα είναι βασικός παράγοντας στην ανάπτυξη της ψωρίασης. Αυτό επιβεβαιώνεται από τη μελέτη δερματώσεων που εμφανίζονται σε δίδυμα, σε συγγενείς σε αρκετές γενιές, καθώς και βιοχημικές μελέτες σε υγιή μέλη της οικογένειας. Εάν ένας από τους γονείς είναι άρρωστος, η πιθανότητα να πάθει ψωρίαση το παιδί είναι 25%, αν και οι δύο γονείς είναι άρρωστοι, τότε 60-75%. Ταυτόχρονα, το είδος της κληρονομιάς παραμένει ασαφές και αναγνωρίζεται ως πολυπαραγοντικό.
Στους περιβαλλοντικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οι εποχικές αλλαγές, η επαφή του ρουχισμού με το δέρμα, οι επιπτώσεις του στρες στον ψυχισμό του παιδιού, οι σχέσεις με τους συνομηλίκους. Τραβήξτε την προσοχή των παιδιών σε μια ομάδα σε ένα άρρωστο παιδί, μεταχειριστείτε τα σαν "μαύρο πρόβατο", περιορίστε τις επαφές από φόβο μόλυνσης - όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν νέες παροξύνσεις, αύξηση δερματικών βλαβών. Ο ψυχισμός ενός παιδιού είναι ιδιαίτερα ευάλωτος κατά την εφηβεία, κάτι που οφείλεται σε ορμονικές αλλαγές. Ως εκ τούτου, ένα μεγάλο ποσοστό της ανίχνευσης της νόσου πέφτει στους εφήβους.
Η αναλογία γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που πυροδοτούν την εμφάνιση ψωρίασης είναι 65% και 35%.
Οι λοιμώξεις πυροδοτούν μηχανισμούς μολυσματικής-αλλεργικής αντίδρασης που μπορούν να πυροδοτήσουν την ανάπτυξη ψωρίασης. Έτσι, η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί μετά τη μεταφερόμενη γρίπη, πνευμονία, πυελονεφρίτιδα, ηπατίτιδα. Γίνεται επίσης διάκριση μεταξύ της μεταμολυσματικής μορφής της νόσου. Χαρακτηρίζεται από ένα ισχυρό βλατιδώδες εξάνθημα με τη μορφή σταγόνων σε όλο το σώμα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εμφάνιση της ψωρίασης προηγείται από τραύμα στο δέρμα.
Συμπτώματα
Η ψωρίαση χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση εξανθήματος με τη μορφή κόκκινων νησίδων («πλάκες») με ασημόλευκες κηλίδες που είναι ελαφρώς φολιδωτές και προκαλούν φαγούρα. Η εμφάνιση ρωγμών στις πλάκες μπορεί να συνοδεύεται από ελαφριά αιμορραγία και είναι γεμάτη με πρόσθετη μόλυνση.
Εξωτερικά, τα ψωριασικά εξανθήματα στα παιδιά είναι παρόμοια με αυτά των ενηλίκων, αλλά υπάρχουν ορισμένες διαφορές. Για τα παιδιά με ψωρίαση, το σύνδρομο Koebner είναι πολύ χαρακτηριστικό - η εμφάνιση εξανθημάτων σε περιοχές που επηρεάζονται από ερεθισμό ή τραυματισμό.
Η πορεία της ψωρίασης στην παιδική ηλικία είναι μακρά, με εξαίρεση μια πιο ευνοϊκή μορφή της νόσου σε σχήμα δακρύου. Υπάρχουν τρία στάδια της νόσου:
- προοδευτικός;
- ακίνητος;
- οπισθοδρομικός.
Το προοδευτικό στάδιο χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό μικρών βλατίδων που προκαλούν φαγούρα που περιβάλλονται από ένα κόκκινο περίγραμμα. Οι λεμφαδένες μπορεί να μεγεθυνθούν και να πυκνώσουν, ειδικά σε σοβαρή ψωρίαση. Στο στατικό στάδιο, τα εξανθήματα σταματούν να αναπτύσσονται, το κέντρο των πλακών είναι πεπλατυσμένο και το ξεφλούδισμα μειώνεται. Στο στάδιο της παλινδρόμησης, τα στοιχεία του εξανθήματος διαλύονται, αφήνοντας ένα αποχρωματισμένο περιθώριο (περιθώριο Voronov). Το εξάνθημα αφήνει υπερ- ή υπομελάγχρωση κηλίδων.
Ο εντοπισμός των ψωριασικών εξανθημάτων μπορεί να είναι διαφορετικός. Το δέρμα των αγκώνων, των γονάτων, των γλουτών, του ομφαλού και του τριχωτού της κεφαλής προσβάλλεται συχνότερα. Ένα στα τρία παιδιά με ψωρίαση έχει προσβάλει τα νύχια (το λεγόμενο σύμπτωμα της αλεπούδας, όπου εμφανίζονται μικροσκοπικές τρύπες στις πλάκες των νυχιών που μοιάζουν με το βόθρο μιας δακτυλήθρας). Οι πλάκες βρίσκονται συχνά σε πτυχές του δέρματος. Οι βλεννογόνοι, ιδιαίτερα η γλώσσα, επηρεάζονται επίσης και το εξάνθημα μπορεί να αλλάξει θέση και σχήμα («γεωγραφική γλώσσα»). Το δέρμα των παλάμες των χεριών και η επιφάνεια των πελμάτων των ποδιών χαρακτηρίζεται από υπερκεράτωση (πάχυνση του ανώτερου στρώματος της επιδερμίδας). Το πρόσωπο επηρεάζεται λιγότερο, το εξάνθημα εμφανίζεται στο μέτωπο και τα μάγουλα και μπορεί να εξαπλωθεί στα αυτιά.
Κατά την ανάλυση του αίματος, παρατηρείται αύξηση της συνολικής ποσότητας πρωτεϊνών και επιπέδου γ-σφαιρίνης, μείωση του συντελεστή λευκωματίνης-σφαιρίνης και παραβιάσεις του μεταβολισμού των λιπιδίων.
Μορφές ψωρίασης στην παιδική ηλικία
- σε σχήμα δάκρυ?
- Τιμητική πλαξ;
- φλυκταινώδης;
- ερυθροδερμική?
- βρεφική ψωρίαση;
- Ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ.
Η πιο κοινή μορφή είναιΔακρυϊκή ψωρίαση. . . Εκδηλώνεται με τη μορφή κόκκινων εξογκωμάτων στο σώμα και στα άκρα που εμφανίζονται μετά από μικροτραυματισμούς και λοιμώξεις (μέση ωτίτιδα, ρινοφαρυγγίτιδα, γρίπη κ. λπ. ). Μια κυτταρολογική εξέταση αποκαλύπτει στρεπτόκοκκους σε μπατονέτα λαιμού. Το σχήμα σταγόνας της ψωρίασης συχνά μπερδεύεται με αλλεργικές αντιδράσεις.
Η ψωρίαση κατά πλάκας χαρακτηρίζεται από κόκκινα εξανθήματα με καθαρά όρια και ένα παχύ στρώμα λευκών φολίδων.
Η φλυκταινώδης ή φλυκταινώδης μορφή της νόσου είναι σπάνια. Η εμφάνιση φλύκταινων μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις, εμβολιασμούς, λήψη ορισμένων φαρμάκων, στρες. Η φλυκταινώδης ψωρίαση που εμφανίζεται στα νεογνά ονομάζεται νεογνά.
Με την ερυθροδερμική ψωρίαση, το δέρμα του παιδιού φαίνεται εντελώς κόκκινο. πλάκα μπορεί να εμφανιστεί σε ορισμένες περιοχές του δέρματος. Τα δερματικά συμπτώματα συχνά συνδέονται με αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και πόνο στις αρθρώσεις.
Η φλυκταινώδης και ερυθροδερμική ψωρίαση μπορεί να λάβει γενικευμένες μορφές με σοβαρή πορεία. Χρειάζεστε νοσοκομειακή περίθαλψη για να αποφύγετε το θάνατο.
Η ψωρίαση στα βρέφη είναι επίσης γνωστή ως ψωρίαση από πάνα. Η διάγνωση είναι δύσκολη γιατί οι δερματικές βλάβες είναι πιο συχνές στην περιοχή των γλουτών και μπορεί να θεωρηθούν λανθασμένα ως δερμάτωση λόγω ερεθισμού του δέρματος με ούρα και κόπρανα.
Η ψωριασική αρθρίτιδα επηρεάζει περίπου το 10% των παιδιών με ψωρίαση. Οι αρθρώσεις πρήζονται, οι μύες γίνονται δύσκαμπτοι, υπάρχει πόνος στα δάχτυλα των ποδιών, στους αστραγάλους, στα γόνατα, στους καρπούς. Η επιπεφυκίτιδα συνδέεται συχνά με αυτήν.
Συνήθως η πορεία οποιασδήποτε μορφής νόσου αλλάζει κάθε τρεις μήνες. Το καλοκαίρι τα συμπτώματα συχνά υποχωρούν λόγω της έκθεσης στον ήλιο.
θεραπεία
Είναι καλύτερο να νοσηλευτείτε ένα παιδί με ψωρίαση για πρώτη φορά.
- Συνταγογραφούνται απευαισθητοποιητές (διάλυμα γλυκονικού ασβεστίου 5% ή διάλυμα χλωριούχου ασβεστίου 10% μέσα, διάλυμα γλυκονικού ασβεστίου 10% ενδομυϊκά) και ηρεμιστικά (βάμμα πυρετού, βαλεριάνα).
- Εάν ο κνησμός είναι έντονος, τα αντιισταμινικά και τα ηρεμιστικά είναι κατάλληλα.
- Οι βιταμίνες Β εμφανίζονται ενδομυϊκά για 10-20 ενέσεις: Β6 (πυριδοξίνη), Β12 (κυανοκοβαλαμίνη), Β2 (ριβοφλαβίνη). εσωτερικά: Β15 (πανγαμικό οξύ), Β9 (φολικό οξύ), Α (ρετινόλη) και C (ασκορβικό οξύ).
- Για την ενεργοποίηση της άμυνας του ίδιου του οργανισμού, χρησιμοποιούνται φάρμακα που έχουν πυρετογόνο (αύξηση της θερμοκρασίας) ιδιότητα. Ομαλοποιούν την αγγειακή διαπερατότητα και μειώνουν την ταχύτητα της διαίρεσης των επιδερμικών κυττάρων.
- Εμφανίζονται εβδομαδιαίες μεταγγίσεις αίματος, εισαγωγή πλάσματος και λευκωματίνης.
- Εάν η θεραπεία είναι αναποτελεσματική, καθώς και σε σοβαρές περιπτώσεις της νόσου, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει γλυκοκορτικοειδή κατά τη διάρκεια 2-3 εβδομάδων, μειώνοντας σταδιακά τη δόση και στη συνέχεια αποσύροντας το φάρμακο. Η δοσολογία επιλέγεται ξεχωριστά. Τα κυτταροστατικά δεν συνταγογραφούνται σε παιδιά λόγω της τοξικότητάς τους.
- Για την καταπολέμηση της πλάκας στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών, χρησιμοποιούνται αποφρακτικοί (σφραγισμένοι) επίδεσμοι με αλοιφές σαλικυλικής-θείου-πίσσας.
- Στα στατικά και οπισθοδρομικά στάδια της ψωρίασης, στα παιδιά συνταγογραφούνται UFO, ηρεμιστικά λουτρά, βοτανοθεραπεία. Το εκχύλισμα Sapropel, το οποίο χρησιμοποιείται με τη μορφή εφαρμογών ή λουτρών, έχει αποδειχθεί.
Με συχνά κρυολογήματα που συνοδεύουν την ψωρίαση, είναι απαραίτητο να απολυμαίνουμε τις πηγές μόλυνσης: να θεραπεύσουμε τα τερηδόνα δόντια, εάν είναι απαραίτητο, να κάνουμε αποπαρασίτωση, να κάνουμε αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή. Ένα επιθυμητό βήμα στη θεραπεία της ψωρίασης είναι η θεραπεία spa.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ψωρίαση είναι μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από περιόδους έξαρσης και ύφεσης και πρέπει να προετοιμαστεί κανείς για μακροχρόνια και τακτική θεραπεία.
Το παιδί πρέπει να ενσταλάξει έναν υγιεινό τρόπο ζωής, να του διδάξει να αντιμετωπίζει το άγχος, να αντιδρά ήρεμα στις επιθέσεις των συνομηλίκων του. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη με τα παιδιά των οποίων το δέρμα του προσώπου επηρεάζεται. Όλα τα μέλη της οικογένειας πρέπει να υποστηρίζουν ένα άρρωστο παιδί που θα το βοηθήσει να αποφύγει τα κόμπλεξ και να μεγαλώσει ως κοινωνικά προσαρμοσμένο άτομο.
Με ποιον γιατρό πρέπει να επικοινωνήσετε;
Η ψωρίαση στα παιδιά αντιμετωπίζεται από δερματολόγο. Εάν επηρεάζεται όχι μόνο το δέρμα, αλλά και οι αρθρώσεις, ενδείκνυται μια διαβούλευση με έναν ρευματολόγο με την ανάπτυξη επιπεφυκίτιδας - έναν οφθαλμίατρο. Είναι απαραίτητη η απολύμανση των χρόνιων εστιών μόλυνσης με επίσκεψη σε οδοντίατρο, λοιμωξιολόγο ή ΩΡΛ ιατρό. Εάν έχετε δυσκολία στη διαφορική διάγνωση της ψωρίασης και των αλλεργικών παθήσεων, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με έναν αλλεργιολόγο. Διατροφολόγος, φυσιοθεραπευτής και ψυχολόγος υποστηρίζουν τη θεραπεία του ασθενούς.